Önceki gece bir an önce gitmesini istediğimiz bir misafir gibi uğurladık günah keçisi ilan ettiğimiz 2020’yi. İnsanlar bu yıl, geride kalan bütün yıllardan daha çok birbirlerine umut ve huzur dolu yeni bir yıl diledi.

Tarih boyunca insan denilen canlının öğrendiği ya da sığındığı bir gerçeklikten kaçma yöntemi midir, yoksa ruhsal boşlukta yaşamaktansa zihinde yaratılan bir düşmana ‘suç’ atmak mıdır bu kolaycılık, hâlâ anlayabilmiş değilim.

Yalnız ülkemizde değil tüm dünyada yöneten ve yönetilen insanlar olarak, el ele verdik, el ile güç verdik, en nihayetinde de yaşadığımız ya da yaşamımıza müsaade eden, tek suçu olmayan bu evreni günah keçisi ilan ettik. Belki de kendi yarattığımız, sadece kendi gerçeğimiz olan bu yöntem bizi daha rahat hissettirdi.

Ruh sağlığı bozulmamış bir bireyin anlamakta, dolayısıyla kabullenmekte güçlük çekeceği savaş, tecavüz, kadın cinayetleri, çocuk ve hayvan istismarı, kan, gözyaşı, ekonomik kriz, siyasi kirlilikler, hak ihlalleri, mahkûmiyetler, bireysel aflar, doğal(!) afetler, yalan, iftira, ahlaksızlıkla dolu bir 2020 yaşadık. Bu saydıklarımı önceki yıllarda da gördük. En azından zihinleri bulanık olmayan birçok ‘insan’ böyle olmaması gerektiğini düşündüğü durumlara şahit oldu.

Ama bütün bunların yanında 2020 yılında hiç birimizin alışık olmadığı, şahit olmadığı dolayısıyla pek de mantıklı düşün-e-mediği bir sorun baş gösterdi. COVİD-19 öyle bir geldi ki, son yüzyılda yaşamış ve yaşıyor olan hiç kimsenin bir fikir sahibi olmadığı, haliyle nasıl mücadele edilmesi gerektiğini de pek bilmediği bir anı seçti. İnsanlar bir anda yüzlerce yıldır alıştığı, alışkanlıkların da ötesine geçen kuralların tümünü değiştirmek zorunda kaldı. Tabi bu zor süreçte birçoğumuz bu salgından dolayı sevdiklerimizi kaybettik. Kendi ülkemizde bile her gün yüz yüz insan 2020 yılına erkenden veda etti ve 2021 yılının ilk günü de bu sorun, bu kayıplar, maalesef devam edecek.

Yazımın başından beri bahsettiğim tüm olumsuzluklardan toplumu nasıl kurtaracağımız konusunda maalesef benim de bir fikrim yok. Ama en azından şu kısadan da kısa ömrümüzde, yaşadıklarımızdan ders alıp yaşamak istemediklerimizi yaşatmayarak bir nebze olsun güzel bir dünya oluşturabiliriz.

Böyle bir dünya için yapılması ve yapılmaması gerekenlerin tarifi de, kuralları da, uygulaması da çok basit;

Kırılmak istemiyorsan kırmayacaksın!

Öldürülmek istemiyorsan öldürmeyeceksin!

Sana tecavüz edilmesini istemiyorsan tecavüz etmeyeceksin!

Kazanımlarını kaybetmek istemiyorsan kimsenin emeğini gasp etmeyeceksin!

Mahkûm olmak istemiyorsan kimseyi mahkûm etmeyeceksin!

Her şeye rağmen umudumuzu yitirmemeliyiz. Güzellikler iyi ‘insan’ olmakla mümkün. Yeni bir yıla başladığımız şu günde, ben de tüm insanlığa sağlıklı, huzurlu, ekonomik kaygılardan uzak, herkesin fikirlerini özgürce ifade edebildiği barış dolu bir yaşam diliyorum…

HABERAĞI.NET KÖŞE YAZILARI / ORHAN ERKILIÇ